Dikkat eksikliği son derece önemli akademik, sosyal ve psikiyatrik sorunlara yol açan ve olumsuz etkileri yaşam boyu sürebilen bir hastalıktır.
Erkeklerde kadınlara oranla daha yaygın bir şekilde görülür. Dikkat eksikliği olan kişiler genellikle ayrıntılara dikkat edemeyip iş hayatında, okul hayatında ve diğer aktivitelerinde farkında olmadan hatalar yapabilirler.
Bu durum çocuklukta belirti göstermeye başlar. Erken yaşta tanısı konulmadığı ve tedavi edilmediği takdirde yetişkinlik dönemlerinde de devam edebilir.
Birey hayatının çocukluk dönemi, ergenlik dönemi ve yetişkinlik dönemlerinde dikkat eksikliği belirtileri değişiklik gösterebilir. Dikkat eksikliği, hiperaktivite bozukluğu olan çocuklarda daha sık görülür. Bu rahatsızlıkla baş başa olan kişiler aynı yerde sabit durmakta zorluk çekerler.
Sürekli hareket etmek veya bir şeylerle oyalanmak isterler. Bir olay veya hikâye anlatıldığında o andan koparlar ve farklı hayallere dalarlar. İş yerlerinde ise sürekli bitkin ve dalmış haldedirler. İşlerine tam olarak odaklanamaz ve sürekli hatalar yaparlar.
Dikkat eksikliği olan çocuklar yardıma ihtiyaç duyarlar. Yardım edilmediği sürece bu rahatsızlığı atlatmaları çok zordur. Fakat yetişkinlerde durum biraz daha farklıdır. Kişiler bazen çok ilerlememiş vaka halinde ise kendi kendilerini tedavi edebilirler.
Bu rahatsızlığa sahip olan çocuklar, hiperaktif davranışlar sergiler. Böylelikle dürtülerini kontrol edemez hale gelirler. Dikkat etmede sorun yaşayabilirler. Bu davranışlar okul hayatını ve ev hayatını etkiler. Genellikle okulun ilk yıllarında, arkadaşları ile sorun yaşamaya başladığı zaman keşfedilir.
Dikkat eksikliği problemiyle baş başa kalan yetişkinler zaman yönetimi, organize olma, hedef belirleme ve bir işi sürdürme konusunda sorun yaşayabilir. Çocuklarda ise sürekli bir şeyleri tekrar etme, odaklanamama, hayallere dalma veya okuduğundan bir şey anlamama gibi belirtilerle ortaya çıkar. Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu tedavisinde çocuk psikoloğu, aile ve okuldaki öğretmenlerin iş birliği gerekir.
Belirtiler fark edildiğinde hemen çocuk psikiyatristi ile temasa geçilmelidir. Tanı hekim tarafından konulmalı; tedavi aile ve öğretmenin de katıldığı bir ekip çalışması ile yürütülmelidir. Bu çocuklar fark edilip tedavi edilmediklerinde başarısız ve toplumdan itilmiş olarak depresyona ve madde bağımlılıklarına aday hale gelir.
Başlangıçta verilen görevleri yapamama endişesi ile reddeden bu çocuklar sorgulayan ve azarlayan tavırlar sonunda ya her şeye itiraz eden anti sosyal, ya da kendini çevresinden soyutlamış depresif bireyler olarak karşımıza çıkar. Oysa aile, öğretmen ve hekim iş birliği ile tedavi ve rehabilite edilebilir, topluma kazandırılabilirler.
